Triathlon #03 Gelderland
Zaterdag 7 maart, 04:15 gaat de wekker. Ik word wakker naast Olaf Remmerswaal die voor deze triathlon ingevlogen was om het begeleidingsteam overal te brengen waar ze mij zouden ontmoeten. Wakker worden in het Monopole Beach Hotel in Harderwijk aan het Wolderwijd. Klinkt mooi en dat was het ook!
Ik had voor deze gelegenheid mijn oordoppen meegenomen om er zeker van te zijn dat ik een goede nachtrust zou hebben. Olaf vraagt aan mij of ik de toeristen heb gehoord die om 03:15 het hotel verlieten met koffers en harde voetstappen maar mijn oordoppen hebben hun werk goed gedaan. Prima geslapen dus. Ik nuttig zoals elke ochtend (rituelen moet je in stand houden) yoghurt zonder suiker met sport cruesli.
Jan Gras en Co van Eck, mijn vaste sportvrienden en begeleiders, delen een kamer vlak bij ons op de gang. Na zachtjes kloppen gaat de deur open en komt de geur van koffie je tegemoet. Het ruikt heerlijk, maar ik drink geen koffie.
Op de zolder kamer liggen Erik en Jorèn en hun deur staat al open. Ze zijn al druk bezig met het klaarmaken van alle apparatuur waarmee hopelijk weer prachtige opnames gemaakt zullen worden. Erik hijst zich in zijn vintage surfpak want hij zal mij vergezellen op het donkere en koude Wolderwijd. Dit keer is het helaas niet gelukt om een volgboot te regelen. Erik zal daarom op zijn supboard mij van navigatie voorzien, de afstand in de gaten houden en filmopnames maken met de GoPro.
De maan werpt een prachtig licht over het Wolderwijd. Naast het team is er nog niemand buiten te bekennen. We lopen zo’n 100 meter bij het Hotel vandaan naar de zwemstart. Daar sta ik dan wederom met mijn voeten, in schoentjes, in het koude water.
Dit keer heb ik de fraaie TwaalfTwintig badmuts van Arena op . De lampjes onder de badmuts staan op knipperen en ik probeer met mijn zwem wanten de timer van mijn horloge klaar te zetten. Er staat een frisse wind en de temperatuur is rond 2 graden. Erik en ik staan klaar.
Laat Triathlon #03 in Gelderland maar beginnen… 3 2 1 Go!
Behind the ziens
Han is begonnen, daarom nemen wij het verhaal nu even van hem over. Op het water had ik, Erik, verwacht te verkleumen van de kou. Het tegendeel is waar. Ik geniet van de rust, het prachtige maanlicht en hoor rechts van mij de borstcrawl slagen van Han. Een mooie cadans. Voor ik het weet zijn we op 1,9 km en roep ik dat we kunnen keren. Het mooie van het Wolderwijd is dat Han kan staan en hem dat even een momentje geeft om ook te genieten van het prachtige zicht op het punt waar we naar toe terug gaan zwemmen.
3,6…3,68… het strandje komt telkens dichterbij en ik vraag me af of we de 3,8 wel halen. ‘Nee Joh, da’s zeker nog 100 meter’, geeft Han aan en hij had gelijk. 3,8 kilometer zwemmen zit er op. We lopen het water uit en worden ontvangen door het team, Inge en een vriendin en Arjen van Iren (de masseur). Toen merkte ik dat de kou in de voeten zat en liep ik als een dronken kerel de eerste meters richting het hotel waar we een snel nog een heerlijke warme douche konden nemen.
De fiets op
De zon was inmiddels in opkomst en Han stond al snel klaar om met het fietsen te beginnen. 180 km door Gelderland. Dit keer voor het overgrote deel zonder fietsbegeleiding, dus hadden we Garmins klaar met de route die Han moest volgen.
De route in Gelderland voert ons door prachtige landschappen en dorpjes. In onze beleving de mooiste tot nu toe.
We maken even een sprong en gaan naar het moment waar de 180 km fietsen er op zat. Han heeft van Jan en Co de nodige ondersteuning gehad in de laatste kilometers. Olaf en Jorèn zijn door naar Kröller Muller waar de wissel zou zijn naar het lopen. Erik wacht op het punt waar er nog 10 kilometer gefietst moest worden naar de wissel. Daar waren we Han en Co, die op dat moment nog bij hem was, kwijt. Ze stonden ergens bovenop de Posbank. Navigatiefoutje 😉
Lopen
We roepen het team op om weer bij elkaar te komen op de plek waar Erik staat te wachten. Kort nadat iedereen daar weer was kwamen Han en Co er ook aan op de fiets. We besluiten om Han voor de loop start af te zetten bij het punt waar hij uit het park zou zijn gekomen. Hij kan zich nu rustig omkleden in de bus en besluit de eerste 10 km alleen te lopen. “Even met muziek op in mijn eigen bubbel”, geeft hij aan.
Het heerlijke weer van vandaag draagt bij aan een mooie editie. Gelderland is echt prachtig! Zo tegen de laatste 10 kilometer van het lopen slaat het om. Er steekt een pittige wind de kop op en het wordt wat druilerig. Geen prettige omstandigheden als je dan weet dat het laatste deel voornamelijk over een hoog gelegen dijk gaat. Han beschrijft dat prachtig vanuit zijn beleving.
De laatste kilometers
Ik wil nu even zitten . We zijn net de ijsseldijk opgegaan en de wind is aangetrokken. Vol tegen stond niet in de planning en dat het zo koud zou zijn had de weerman ook niet gezegd. Dat is balen maar we moeten het ermee doen. Ik praat er over met Mariël Remmerswaal en Jan Gras. Mariël rijdt op de mountainbike mee en mijn trouwe tweevoeter Jan Gras loopt ook weer mee. Prettig want hij heeft dezelfde cadans als ik zodat ik me daar niet aan ga ergeren.
Jan loopt voor mij en probeert mij uit de wind te houden. Dat lukt deels want Jan is nu niet echt iemand met kledingmaat xl. Dat wordt overigens volledig gecompenseerd door een geweldig gevoel voor humor en een bereconditie. Mariël fietst een stukje voor ons en stuurt elke tegenligger als een echte gymjuf met een strenge vinger in een grote boog om ons heen. Wat een goed gesmeerde machine zijn we met z’n drieën.
Leermoment
In de verte zie ik een aantal hoge bosjes met een paar dikke stenen ervoor. Ik heb last van mijn buik en heb het koud. Effe zitten en wat energie naar binnen werken, heb het op dit moment even zwaar. Vooral mentaal moet ik mezelf nu resetten. Uit eerdere triathlons weet ik dat die knop er is maar niet altijd op dezelfde ‘plek’.
Na een korte pauze is het weer tijd om te gaan. We staan op en ik vraag aan Mariël of ik mijn windjasje uit de rugzak mag. Mariël geeft mij de rugzak en ik kom al snel tot de conclusie dat deze er niet in zit. Bij de vorige wissel Heb ik het jasje waarschijnlijk weggelegd omdat het prima te doen was zonder. Stom! Leermoment voor de volgende keer en een tegenslag voor dit moment. Gelukkig weet ik dat op de route die we lopen vrij snel de volgauto er weer zal staan.
Aan het einde van de dijk zien we de weg naar beneden draaien. Weg van de wind en de bebouwde kom in. Inmiddels heeft Jorèn Mariël afgelost op de fiets en is Co van Eck bij ons aangesloten als loper. Nog 7 km naar zevenaar. Dat gaat lukken en we komen op tijd.
Het is stil op straat en de straatverlichting is aan, net als onze lampjes. Wij hebben ons eigen discofeestje . Alles knippert en kleurt. We nemen nog even de tijd om wat selfies te maken en lopen in een vast tempo naar de atletiekbaan.
Afsluiting
Bij aankomst bij Atletiekvereniging de Liemers zien we een prachtig versierde entree met spandoek, verlichting en allemaal racerunner fietsen maar niemand buiten. Al snel blijkt dat iedereen lekker warm binnen zit want dat geeft wat meer comfort. Er komt een mevrouw uit de kantine naar ons toegelopen en vraagt of wij het zijn waar ze binnen op wachten.
Binnen een mum van tijd staat er een grote groep supporters buiten en loop ik een ereronde met een racerunner atleet die in zijn enthousiasme op dat moment veel te hard gaat voor me.
Co, Jan en de twee kinderen van collega triatleet Chris lopen ook mee en samen beëindigen we de ronde bij een trainer van de atletiekvereniging. Hij sluit af met mooie woorden, geeft mij een lokale kruidkoek en een geweldige bos bloemen. De racerunner atleet zet met trots het derde vinkje op mijn T-shirt. Ik voel me vereerd dat ik het weer op deze manier mocht doen.
Samen naar huis
Mijn vrouw Inge was ook naar Zevenaar gekomen om lekker met z’n tweeën terug te rijden. Ik zit voldaan in de auto en Inge rijdt. De belijning op de rijbaan gaat in dezelfde cadans als de voeten van Jan en Co tijdens het lopen .
Ik denk alvast aan triathlon #04 : “waar ga ik #04 doen en in welke provincie zal ik dan starten?”. Ach dat komt wel , daar hoef ik me nu nog niet druk om te maken………niet wetende wat er allemaal aan stond te komen.
Lees ook dit artikel in TRANSITION #24
Één reactie op “Triathlon #03 Gelderland 2020”
[…] maart 2020 was besloten om TwaalfTwintig stil te leggen in verband met Corona. Han had toen net de derde er op zitten. Voor de aanvang van de eerste in 2021 op deze zaterdag hebben we uitgebreid met de […]