De dag van het water
Vrijdag 16 juli, we volgen het nieuws op de voet. Het zuiden van Limburg heeft te maken met extreme wateroverlast en is aangemerkt als rampgebied. Tot op het laatste moment hebben we gewacht, maar we besluiten uiteindelijk Zuid-Limburg te vermijden.
Noord-Limburg is gekozen als bestemming en de afspraken met Framerunners hebben we helaas af moeten zeggen. Vrijdagavond om 21:00 is nog een laatste aanpassing gedaan aan de fiets en looproute en sluiten we de computers af. Slapen in de hoop dat we op zaterdag de getroffen gebieden zoveel mogelijk vermijden.
Arena wedstrijdpak en badmuts
Zaterdag 17 juli, 4:00 gaat de wekker. Stil als muizen verlaten we de thuisbasis en rijden naar het centrum van Woerden. Het zwemmen staat gepland in de Singel en daar start Han, samen met Chris (zwemmend) en Co (op de sup), bij Albèrt voor het rondje van 3,8 km.
Net als bij de vorige editie zwemt Han in het wedstrijdpak van Arena en kan Chris het ternauwernood bijhouden. Met een kleine groep volgen we ze op de kant, de zonsopkomst is weer prachtig deze ochtend.
Mike en Lennart
“Het is een erebaantje om Han te begeleiden tijdens het fietsen”
Bij terugkomst staat clubgenoot Mike te wachten met de tijdritfiets om de eerste 80 km met Han af te gaan leggen. Hij zet hem, op weg naar Limburg, af in het Brabantse Nuland. Waar Lennart het stokje overneemt tot aan de wissel bij Nationaal Park De Grote Peel in Limburg.
Al vanaf de start is er geen wolkje te zien en loopt de temperatuur op naar zo’n 24 graden die dag. Heerlijk weer, voor als je een dagje uit bent. Voor de actieve mannen was het zweten geblazen. Bidons met water werden regelmatig bijgevuld en tussenstops vonden plaats bij schaduwrijke plekken.
Met een gunstige oostenwind is het punt waar Mike weer naar Woerden terug fietst en Lennart zal starten in Nuland al om 9:15 bereikt. Tijd voor de vlaai die Arjen bij zich had (best gewaagd om je eigen vlaai mee naar Limburg te nemen) en een kop koffie uit de moka. Jan, vriend en collega van Han, is er ook weer bij. Altijd goed voor een lach en wat relativerende opmerkingen. De sfeer zit er net als altijd goed in.
Samen met Lennart rijdt Han zuidwaarts verder. De lange rechte stukken, parallel aan Kanaal Wessem-Nederweert, zijn ideaal om er een lekker tempo in te houden. Bij Nederweert draait de route weer richting het noorden, richting De Peel. Op het nieuws was net te horen dat dijken bij Baarlo, waar we in eerste instantie zouden wisselen, zwaar op de proef werden gesteld door de extreem hoge waterstand van de Maas.
Nationaal Park De Grote Peel
Het wisselpunt bij Nationaal Park De Grote Peel wordt bereikt rond 13:00. Fit en vol energie maakt han zich op voor de marathon. Lennart wisselt de lege bidons om voor volle en fietst weer terug naar waar hij was opgestapt. Mike en Lennart maken op deze manier ook gewoon nagenoeg 180 km op de fiets, chapeau!
Tijdens het lopen zullen Jan en Co afwisselend op een mountainbike meefietsen. De ABS Autoherstel auto is dit keer door hen bemand en volgt op de voet met materiaal en voorraad en dit keer gekoeld water.
Het tempo zit er in het begin al goed in, de warmte is Han niet tot last en de route gaat weer over mooie paden en lanen. Wij, Jorèn, Arjen en Erik, trekken de conclusie nu al dat Noord-Limburg prachtig is en op de heuvels na niets onder doet voor het zuiden van deze provincie. Het valt ons ook pas na een korte wandeling die we nog snel maakte over De Grote Peel dat we geen locatiegegevens van Han hebben. Dat blijkt geen probleem, we kiezen met de camper en de volgauto dezelfde route als het loopparcours en hebben Jan en Han al snel in het vizier.
“Als we een zwembad tegenkomen duik ik erin”
Voor hij begon met lopen grapte Han dat als hij een zwembad tegen zou komen dat hij er dan in zou springen. Wel, dat werd werkelijkheid op zo’n 12 km voor het einde van de marathon. Co had een zwembad gespot in een tuin en daar is Han gaan uitleggen wat hij aan het doen was en dat een frisse duik wel heel fijn zou zijn. De gastvrijheid van Limburgers blijkt maar weer eens als de eigenaar zegt: “Kom verder, en als je je schoenen maar uit doet kan je er in.”
De opkikker was geweldig en volgens Arjen die de laatste 15 km was aangesloten bij Han zat het tempo er het laatste stuk goed in. Voor ze de Schadijksche bossen in gaan wordt er nog wat gedronken en rijden wij door naar het eindpunt van de zevende triathlon.
De camper en ABS bus laten we achter en lopen Arjen en Han tegemoet door het bos. Wij, Jan, Jorèn en Erik, hebben nu al een voldaan gevoel. Het was prachtig weer, aardig warm voor de sporter(s), maar hier keken we echt naar uit. Genieten van de natuur, de omgeving en natuurlijk de prestatie die weer is neergezet.
Tot de volgende, 28 augustus, richting Grunn.