03:15 ging de wekker op zaterdag 2 februari. Han startte een uur eerder dan in Groningen om de druk aan het eind van de dag niet te veel te hebben. Dit keer stonden er aan het eind van de ‘rit’ ook weer Racerunners samen met hun trainer Ramon op Han te wachten bij Rotterdam Atletiek.
De dagen voor de triathlon hebben we de routes bekeken voor het fietsen en lopen. Tijdens de tweede editite fietste Team Martin Oostveen Hoveniers met Han mee. Zij hadden de route uitgestippeld vanaf Reeuwijk bovenlangs in de provincie richting de kust en dan vanaf Scheveningen richting Gouderak voor de wissel naar het lopen. In tegenstelling tot Groningen is er nu gekozen voor een route waar slecht 2 keer een rondje van 10 km werd gereden onder Alphen a/d Rijn. Ook voor het zwemmen zetten we in Google Maps een route uit over de plas. De ’s-Gravenbroekseplas bij Reeuwijk in dit geval. Iemand van het supportteam heeft die route dan op de telefoon bij zich om in de gaten te houden of Han goed zwemt.
De start mocht plaatsvinden bij Het Wapen van Reeuwijk. Daar kon Han zich omkleden in een kleine ruimte bij het terras aan het water wat normaal gesproken de bar was. De fluisterboot hadden we te leen gekregen van Sup en Watershop en was de dag voor de start al door Han en Co opgehaald en klaargelegd bij de start. Om ongeveer 04:30 waren we op de locatie aanwezig. Bijna fluisterend wordt er met elkaar gesproken om aanwonenden niet wakker te maken. We drinken een bak koffie en hebben het over koetjes en kalfjes. Iedereen en met name Han is erg relaxed die ochtend. De temperatuur is rond de 11 graden en er staat een lekker briesje.
Supporters van AV Clytoneus zijn die ochtend goed vertegenwoordigd. Ze helpen Han met het dichtritsen van het pak, spreken hun ontzag meermaals uit en juichen hem om 05:00 toe als hij begint aan de tweede van twaalf triathlons. In de boot zitten Jan, Co en Jorèn, gewapend met lampjes, de GPS locatie en de camera’s voor foto en filmopnames.
Het zwemmen gaat voorspoedig. De eerste oversteek op de plas was wel onstuimig. Door de wind waren er een aardige golven op het water waar Han tegenin moest zwemmen. Richting de oversteek kwam Han even in de luwte te liggen van de aangrenzende woningen. Ondertussen was Erik samen met de supporters naar het punt gelopen waar Han zou oversteken naar een aangrenzende plas om uiteindelijk terecht te komen op de Breevaart. Daar, aan de voorkant bij Het Wapen van Reeuwijk, was de finish van het zwemmen. Vanaf de kant wordt er goed aangemoedigd en de mannen in de boot geven aanwijzingen voor de richting. Het bleek op de plas namelijk wel dat er zo hier en daar nog wat palen van fuiken stonden. Daar hebben ze Han maar wel omheen geleid voor alle zekerheid.
Bij de zwem finish was ook het team van Martin Oostveen Hoveniers inmiddels aangekomen. De mannen waren bezig met het uitrusten van de fiets met lampjes en bidons en waren er klaar voor!
Een miezerig buitje bij de start van het fietsen maakte dat er wel in regenkleding gefietst moest worden. Maar gelukkig was het al ter hoogte van De Hoef dat die kleding de bus in kon. Daar werd ook de eerste punt appeltaart, van Inge, verorberd. Het voelde goed, het zag er goed uit en de route was goed te volgen. Voor de vVolgauto zou deze dag wel een uitdaging worden. Als ze langs provinciale wegen fietsen moet er om de 10km zo’n beetje gestopt worden om te kijken of er iets nodig is, maar ook om foto’s te maken voor het blad Transition. In de editie van maart publiceren zij een verhaal over de onderneming van Han, Jorèn en Erik verzorgen dus naast het filmen ook beeldmateriaal voor dit artikel.
Als we ter hoogte van het Braassemermeer de route weer kunnen volgen zijn we Han en de fietsers van Martin Oostveen kwijt. ‘Hier zouden we ze nu toch zeker moeten zien…’. ‘Daar gaan ze volgens mij, oh nee…’. Ze zijn verkeerd gereden en missen de wisselpost voor fietsers. Het team zou telkens met twee bij Han zijn en met elkaar afwisselen. Als we besluiten te gaan rijden zien we ze in de verte nog net over een kruispunt gaan. De ‘frisse’ fietsers moeten gelijk aan de bak om ze bij te halen en wij zoeken ze op en geven vanuit de bus aan dat ze in moeten houden, alles komt weer goed.
Bij Oegstgeest gaat de route richting de duinen en splitsen onze wegen. Wij gaan richting Wassenaar om ze halverwege de duinen te treffen. Er wordt bij Sander een GoPro onder het zadel gemonteerd voor een timelapse van hun duinrit en we gaan elk onze eigen weg.
Bij Wassenaar treffen we ze inderdaad, maar omdat we ons voor de mooie plaatjes in de duinen hadden verschanst ging de trein gewoon door. Een ferm fluitje van Erik kreeg gelukkig aandacht en ze maakten rechtsomkeert. Tijd om te eten en te drinken en dan op naar Scheveningen.
Vanaf daar wordt het voor ons een uitdaging om ze weer op te pikken. Er is nog geen tracker waarmee we Han kunnen volgen. We hebben het met WhatsApp Live Locatie geprobeerd. Ging op zich prima, maar was niet ideaal. Het eerstvolgende treffen was gepland net buiten Den Haag. Scheveningen hebben we helaas gemist, maar we moesten kiezen voor Duin of Boulevard. De ontmoeting loopt goed. Er komt ook een witte Volvo aanrijden en iemand zwaait ons met een brede glimlach toe. ‘We waren met de hond naar het strand en dachten we kijken op de weg terug naar huis even bij Han’, leuk dat mensen het dus volgen op de dag zelf. We proberen zo actief mogelijk te zijn op social media, maar soms blijkt alles bij elkaar wel dat we tijd te kort komen. Olaf en zijn moeder zijn overigens tot aan de finish mee gereden die dag, toppers!
Daarna ging het mis, we namen een verkeerde afslag in de buurt van Zoetermeer omdat we probeerde bij de volgende fietsers wissel te zijn. Wat doen we? Gaan we terug? Rijden we door? Waar zitten ze nu eigenlijk? Om een lang verhaal kort te maken, ze zaten ver voor ons uit. Wind mee en fietsers van Oostveen bij je hebben is dan nergens goed voor (smile). We hebben contact met Martin die wel in de buurt van de fietsers en Han zit. ‘In Waddinxveen zit een ABS Autoherstel waar we hebben afgesproken voor een ‘hersteldrankje’’ geven we nog aan. We proberen te vermijden dat we opnieuw een envelop van het Justitieel Incasso Bureau op de mat krijgen, maar verplaatsen ons zo snel mogelijk naar het filiaal van ABS Autoherstel. Het moment dat wij de inrit daar op rijden zien we Martin ons in de andere rijrichting voorbij schieten, maar geen fietsers. Paniek, we bellen hem snel. ‘Ze rijden langs het water en zijn al verderop’ was wat we te horen kregen. Die ontmoeting was dus mislukt. We bieden onze excuses meerdere keren aan en vervolgen onze weg richting het rondje dat ze zouden rijden net onder Alphen a/d Rijn.
Daar was afgesproken met Gerard van Dam van Dronescenario. Hij zou ze daar met de drone gaan volgen. Wind, had ik dat al genoemd? Die was er in de polder niet minder op geworden namelijk. Hij was zelfs zo straf dat de drone de lucht niet in kon omdat hij onbestuurbaar was. Jammer, want we keken uit naar die beelden.
Nadat de twee rondjes in de polder zijn volbracht wordt het laatste stuk richting de wissel bij Fysiotherapie Oranjestaete in Gouderak ingezet. Als we met de bus aankomen in Gouderak zien we bij het inrijden al supporters staan en hangt er een zelf gemaakt spandoek met een aanmoediging. Bij de praktijk staan er weer supporters van AV Clytoneus om Han te verwelkomen. Aafke, mede eigenaar van de praktijk, heeft binnen lekkers en koeken klaar staan en de ruimte lekker verwarmd. Eenmaal binnen maakte Aafke bekend dat ze met de praktijk een mooi bedrag doneren voor het goede doel, geweldig! De perfect plek voor de wissel naar het looponderdeel van die dag.
We zetten de fiets achterop de bus, starten de looproute op de navigatie en halen de LOOP bak naar voor in de bus. Binnen kleed Han zich rustig om en praat wat bij met de groep die hem op stond te wachten in Gouderak. Nick, die ‘s ochtends ook het eerste fiets deel er al bij was, loopt het eerste stuk door de polder met Han mee. Het waait nog altijd behoorlijk en die wind heeft Han tegen in de richting van Rotterdam. Jan schuift aan in de bus en Jorèn gaat met eten en een camera met de lopers meet op de mountainbike.
De zon! De prachtige omgeving waar Han loopt wordt nog mooier omdat de zon zich inmiddels laat zien. Goede omstandigheden om te lopen, op de wind na dan. Erik en Jan hadden de bus op een strategisch punt in de polder geparkeerd, mooi voor de foto’s. Totdat Erik dacht dat ze al wel in beeld zouden moeten zijn. We stonden niet op het goede punt, (smile) en zijn gaan rijden. Ook toen was het spotten wel een probleem zonder GPS locatie van de lopers. Eenmaal voorbij Berkenwoude kwam de witte Volvo ons tegemoet rijden. Dat was de indicatie dat Han nog achter ons zou zitten, en dat bleek gelukkig ook zo.
Eenmaal weer aangesloten zijn we op de dijk richting Ouderkerk a/d IJssel achter Han gebleven en hebben hem tot Rotterdam goed kunnen volgen. Jan was inmiddels al aangesloten bij Han en zou met hem meelopen tot de finish met de Racerunners bij Rotterdam Atletiek. Ook geen kleine prestatie, die 30km die Jan heeft gelopen. Als we in de verte de Brienenoordbrug spotten weten we dat het met de marathon ook goed ‘loopt’. We hebben voordat Han het Kralingse Bos in gaat nog een laatste bevoorrading van Jorèn en zien ze uit het oog verdwijnen.
Rotterdam, we rijden met de bus de looproute over de Willemsbrug richting de Erasmusbrug om toch die beleving ook te hebben. Onderaan de Erasmusbrug gaan we posten om ze daarna het laatste stuk naar Rotterdam Atletiek te kunnen volgen. Nu hebben we wel weer een indicatie van de locatie van Han via WhatsApp Live Locatie. Net als in Groningen stromen de WahstApp berichten weer binnen op de telefoon. ‘Waar zitten ze nu?’, ‘Hoe laat verwacht je dat Han op de baan is’, ‘Kan ik hem nog wel volgen?. Op het moment dat we ze vlak bij de Erasmusbrug zien aankomen stapt Nick weer in zijn loopschoenen om het laatste stuk mee te lopen met Han en Jan en rijden wij vooruit naar de finish.
Daar aangekomen horen we trainer Ramon al op een enorme enthousiaste, Rotterdamse, toon aan de Racerunners uitleggen dat Han eraan zit te komen en dat ze een korte warming up gaan doen. En dan is het zover. Van achter de hoge haag van coniferen horen ze op de baan de stem van Han. ‘5, 4, 3, ja we komen eraan hoor, 1….’
Wat een ontvangst. De spraak vaardige Ramon heet op zijn Rotterdams Han van harte welkom en nodigt hem uit om een rondje met de kinderen uit Den Haag, Dordrecht en Rotterdam te gaan lopen. Na afloop in de kantine krijgen de kinderen en Han nog een presentje uit handen van Ramon en sluiten we met een heel goed en voldaan gevoel triathlon #02 af.
Één reactie op “Triathlon #02 Zuid-Holland 2020”
Ziet eruit als een mooie triathlon