Triathlon #01 Groningen 2020

Een goed begin is het halve werk!

Ontwaken

04:45 uur gaat de wekker en nog geen 5 minuten later staat hij in de deuropening van onze slaapkamer om te vragen of wij, Jorèn en Erik, lekker hebben geslapen. Han is wakker.

We schuiven aan voor een ontbijtje en spreken nog kort de dag met hem door. Er is een mooie planning voor alle drie de onderdelen en de routes liggen vast. De routes werden de avond ervoor nog door Jorèn samen met Han tot in detail bekeken. Het is mooi om te horen dat Han bij elk punt wel een herkenning weet op te noemen. “Daar, op ongeveer de helft van de lokale fietsronde, staat een huisje dat er zo leuk uitziet. En je verwacht het niet maar het is een stroomhuisje.” of “Bij dat sluisje daar kan je niet verder met de volgauto en moet je de MTB even pakken.” Hij kent het gebied er op zijn duimpje en heeft niet gelogen, het is er prachtig zo bleek op de bewuste dag.

Rond 05:00 uur zien we de buitenlampen aangaan en komen de twee vrienden uit Groningen binnen die met hem meegaan op de sup tijdens het zwemmen. Het enthousiasme spat er af, van spanning is bij geen van allen iets te merken. Han geeft later aan dat dat moment van opstaan en de eerste keer het water ingaan voor die 3,8 km iets is waar hij erg naar uit had gekeken. “Er viel een soort last van mijn schouder, we zijn eraan begonnen!”

Dirk en Nils zijn inmiddels buiten bezig om de sup op goede druk te brengen en hun pak goed aan te trekken. In een hoek op de steiger ziet Dirk een oude kano liggen. Zo’n kano waar je op zit, het zal vast een mooie naam hebben. Hij besluit dat dat eigenlijk wel prettiger is en hij zich er sneller mee kan verplaatsen dan op de sup. Ze besluiten dat Nils altijd in de buurt van Han blijft en Dirk vooruit kan varen als dat nodig is.

Zwemmen

06:00 uur gaat Han het water in. Van de kant is de eerste vraag hoe koud het is, maar Han is in opperste concentratie en klikt op zijn horloge de timer aan en ligt in no time klaar om zijn eerste zwemslagen te maken. Voor we het weten is hij uit het zicht en zien we alleen nog de lampjes op de kano en de sup.

De filmploeg, Jorèn en Erik, hadden en sloepje met een fluistermotor tot hun beschikking, maar de accu van de sloep had een nacht in de kou gestaan en gaf niet meer de power om het bootje vooruit te brengen. Toen ze al peddelend weer aan de kant waren hoorde ze dat een enthousiaste buurman had besloten om zijn sloep uit de ‘winterstalling’ te halen. Met enige vertraging gaan Jorèn, de buren en nog twee vrienden van Han daarna op zoek naar Han op het Paterswoldsemeer.

Het zwemmen ging boven verwachting goed. In 1 uur en 19 minuten heeft hij 3,84 kilometer gezwommen in water dat 5 graden was bij een gevoelstemperatuur van de buitenlucht van -2. De kop is eraf!

Han nam een lekkere warme douche en ging zich klaarmaken voor het tweede onderdeel: 180 km fietsen.

Fietsen

We verblijven deze eerste keer bij Dick en Paula, Dick is de vader van Han. Ze wonen aan het Paterswoldsemeer op een prachtige rustige locatie. Het pad vanaf de proviciale weg naar het huis is onverhard. Daarom rijdt han het eerste stukje op een MTB en wachten Erik en Jorèn hem bij de weg op met zijn racefiets die achter op de camper staat die de hele dag bij Han zal blijven.

Tegen 08:00 uur komt Han aanrijden en de verlichting op de racefiets wordt alvast aangezet. Je moet weten dat Han gek is op lampjes. Een prachtig compact koplampje zorgt ervoor dat hij zeer goed zicht heeft op het wegdek dat voor hem ligt en het rode signaallampje achter is voor achteropkomend verkeer ook goed waar te nemen. Met de KASK helm op, die door Threels Cycling uit Woerden is geleverd, en goede winddichte kleding stapt hij over op de racefiets en gaat op weg voor 180 km fietsen.

De fietsroute is zo gekozen dat Han de eerste 60 km door de omgeving van Groningen reed en dan op een lokaal rondje uit zou komen van 20 km dat hij zes keer gaat rijden. Net als bij het zwemmen zit het tempo er goed in en voelt Han zich super. Het weer is helaas wel erg druilerig en door de combinatie met mist is de kou niet heel prettig. 

Naast de volgcamper zijn ook de twee vrienden uit Woerden, Jan en Co, aangesloten als volgwagen. Co heeft de racefiets in de auto liggen om op een bepaald moment mee te gaan fietsen tijdens de rondjes. Jan zal de eerste 21 km met Han meelopen.

In een thermosflesje dat passend is gemaakt voor de bidonhouder heeft Han lauwwarme thee zitten. Heerlijk bij deze temperaturen en met een beetje suiker er in ook nog smakelijk op de fiets. In de camper staat een thermoskan met de thee die als navulling dient. Als dat moment daar is en Han na een refill een eerste slok neemt, proest hij het uit, te heet nog! De bevoorrading verloopt voor de rest prima en het is heel prettig voor het volgteam en Han dat ze dichtbij kunnen blijven.

Als Han bij het lokale rondje aankomt is er ook een auto van RTV Noord aangesloten en is de afspraak gemaakt dat, als ze in de uitzending kunnen, hij een paar keer op de claxon drukt zodat Han heel even kan stoppen. In het prachtige Groningse dialect wordt Han geïnterviewd en sluit hij af met de toelichting van het goede doel en de woorden ‘Ja moi eem’.

Als Han nog 4 rondjes moet heeft Co zich inmiddels omgekleed en sluit hij aan. Straffe wind en een vieze miezerige regen zijn op dit moment toch wel een lastig element. Jan komt ons in de camper vergezellen en we rijden weg om ze op te zoeken. Eenmaal in het vizier roept Erik dat hij drie fietsers ziet. Het klopt, ze zijn met zijn drieën nu. Oom Jan, tegen de 70 jaar inmiddels, is ook aangesloten en zal een paar rondjes meefietsen. Het blijkt een welkome versterking omdat de omstandigheden toch wel pittig zijn.

Oom Jan heeft na 2 volle rondes zijn ondersteunende taak voltooid en Co blijft meefietsen tot de laatste ronde gedaan is. Han fietst dan nog het laatste gedeelte alleen en komt rond 15:05 aan bij vriend Andre thuis waar hij zich kan omkleden voor onderdeel drie: 42 km lopen.

Lopen

André had heerlijke broodjes en zelfs een pizza klaar staan. Die zijn voornamelijk door de begeleiding opgegeten omdat Han toen alleen gels en lichte dingen at. Wel ging de appeltaart van Inge, vrouw van Han, er tussendoor in bij Han. Ook bij de begeleiding trouwens. Bij André was Jan al omgekleed om met Han de eerste 21 km te gaan lopen. De route was in het begin gelijk aan de aanrijroute naar de lokale rondjes van het fietsen.

Han voelt zich goed, maar geeft aan dat de afgelegde 180 km in deze weersomstandigheden toch wel pittig waren. Met droge kleding en zijn nieuwe Hoka schoenen gaat hij om 15:24 uur de deur uit voor de marathon die nog voor hem ligt.

Het looptempo zit er direct goed in en Jan geeft aan dat het met Han wel goed zit. De camper probeert zo kort mogelijk te volgen en heeft inmiddels Co als gast gekregen. Als we stoppen voor een foto en filmmoment spreekt Erik een man en vrouw aan die hardlopend in de richting van Han en Jan liepen. De man reageerde enthousiast en zei dat hij het interview op RTV Noord had gehoord die ochtend. Onze lopers werden dan ook uitbundig begroet toen ze elkaar onderweg troffen.

Op 21 km van de marathon was afgesproken met Dirk, die ook op de sup stond ‘s ochtends, om het van Jan over te nemen. Niet zomaar een punt, maar bij het huis van zijn moeder in Groningen. Een mooie ontmoeting waar een trotse moeder haar zoon een hart onder de riem stak.

Han en Dirk vervolgde de weg door de nog prachtig verlichte winkelstraat richting het natuurgebied ten westen van de Paterswoldsemeer. Daar is Jorèn op de MTB met bepakte zakken en genoeg verlichting met de twee lopers mee gegaan. Han had het al aangegeven: ‘daar mocht het busje niet in.’ 

Inmiddels is Erik al een aantal keer gebeld door mensen die nieuwsgierig waren naar de tijd van aankomst bij atletiekvereniging Groningen Atletiek. Daar wachtte namelijk een kleine delegatie van gehandicapte kinderen met hun racerunners op hem. Samen met hen zou Han een rondje op de baan afleggen. De racerunner biedt de kinderen de mogelijkheid om te kunnen ‘hardlopen’, maar is een kostbare investering. Met het geld dat Han met zijn actie voor de Stichting het Gehandicapte Kind bij elkaar krijgt, kunnen de racerunners door een vereniging worden betaald.

Rond 20:00 uur was het zover: Han en Dirk kwamen aan bij de club en liepen de baan op waar de kinderen hem enthousiast ontvingen. Ook voor Han een momentje van geluk want hier doet hij het voor! 

Zullen we dan nog een rondje doen, weet je wat, we doen twee rondjes!

Na de twee rondjes wilde één van de kinderen het shirt dat Han aan had wel voorzien van het eerste vinkje van de twaalf. Done, wat een mooie finish. Er gaat niets boven Groningen!

‘s Avonds toen we weer ‘thuis’ waren en wat na zaten te praten zei Paula “Een goed begin is het halve werk”, en zo is het. Op naar de volgende triathlon in februari. We maken snel bekend waar en wanneer deze plaats zal vinden.

Ben je triatleet en nieuwsgierig naar hoe Han zich tijdens de triathlon voelde luister dan de eerstvolgende aflevering van de Tri-Times podcast.

—

Interview bij RTV Noord 2 januari 2020
beluister hier het radio fragment.

Redactioneel stuk RTV Noord 3 januari 2020

Interview op de radio bij RTV Noord 3 januari 2020

Bedankt Groningen Atletiek Stadspark voor de mooie finishplaats met RaceRunners van https://racerunning.nl/