#12 Utrecht

De finale

De afgelopen drie weken zijn er, naast het vaste team, veel mensen betrokken geweest bij het organiseren van deze laatste editite van TwaalfTwintig. TechnoHub stelde hun prachtige locatie beschikbaar om daar na afloop de uitreiking van de cheque voor het goede doel te doen. Bij AV Clytoneus is een extra training ingepland die afsluit met het ophalen van Han tijdens zijn tweede loopronde. Bij Han thuis is de boel versierd en staat een kerstboom met bedankjes van verschillende FrameRunners en verenigingen. Er is een spandoek van 2 bij 5,8 meter gemaakt om alle betrokkenen te bedanken. Co heeft heuse 1220 gebakjes gemaakt op school. En als klapstuk komt de burgemeester om de cheque te overhandigen.

Vroege start

In overleg met Han is besloten om 2 uur eerder te starten. Dat is dus om 3:00 in de ochtend. De reden is dat we weer te maken hebben met maatregelen naar aanleiding van de vele COVID besmettingen. Om 17:00 moet daarom de uitreiking plaats hebben gevonden bij TechnoHub in Woerden.

Er is bij ons, Jorèn en Erik, sprake van gezonde spanning. Niet of het Han gaat lukken, dat zeker niet. Meer dat we bijna geen slaap kunnen pakken en het weer erg onvoorspelbaar is de afgelopen dagen. We duiken vroeg ons bed in, in een poging toch wat te slapen.

12 december 2021 2:00 uur 

Dan gaat de wekker om 2:00. Alles staat al klaar en de camper is ingeruimd en er staan twee mountainbikes achterop. Als we om 2:20 de deur uit gaan blijkt het miezerig te zijn en voelt het waterkoud aan buiten. Jammer, maar we hebben erger gehad in het afgelopen jaar.

Als we aankomen bij de startlocatie, bij Albèrt, zien we Han net voor ons rijden in de bestelbus van ABS Autoherstel. ‘Mogguh mannen’ klinkt het opgewekt, hij heeft er zin in.

Bij Albèrt staat een tent voor die de club, AV Clytoneus, beschikbaar heeft gesteld en is er volop leven. Zijn zoon viert zijn verjaardag. Dus biertjes op de 1e verdieping, en sportdrank en water beneden dit keer. Uiteraard verzorgt Albèrt zijn gasten weer met een heerlijke bak koffie.

Tijdens het omkleden voor de zwemstart komen er herinneringen naar boven en wordt er gelachen. Co bereid zich weer voor om voor de laatste keer op de sup mee te peddelen en Han pakt zichzelf goed in. De Arena badmuts gaat op, de zwembril wordt goed gezet en het lampje achter onder de badmuts wordt aangezet. Als Co klaar staat op het water laat Han zich voorzichtig in het water zakken en voelt met zijn gezicht de temperatuur aan. Het klokje wordt gestart en weg zijn ze voor het laatste rondje van 3,8 km in de Singel dit jaar. En de laatste keer de ganzen in hun slaap storen.

Eerste verrassing

Als Han de eerste meters heeft gezwommen sluit er een waterfiets aan. Juichend en vol trots trappen zijn kinderen de fiets op het water vooruit. Het ontgaat Han nog een beetje omdat hij met alle middelen om warm te blijven niet veel hoort en dus niet direct in de gaten heeft dat ze hem volgen. Maar het duurt niet lang voor hij ze in de gaten heeft en zijn waardering uitspreekt.

Op verschillende punten wordt een verlichte 1220 opgehangen. Past helemaal in de sfeer van de stad waar alle kerstverlichting hangt. Bij terugkomst is ‘Zo dat zit er op’ van Han net te verstaan. Zijn kaken zijn zo koud dat het bijna vast zit. Dat riep de herinnering weer terug aan de eerste in 2020, waar Han na het zwemmen bijna niets kon zeggen door de kou. Deze keer was het gelukkig minder erg. Wel viel het hem op dat in drie weken tijd de watertemperatuur van de Singel aanzienlijk lager was geworden.

Barre omstandigheden

Als Han zich in de fietskleding van Bioracer heeft gestoken en wat heeft gegeten komt hij naar buiten met de tijdritfiets waar hij voorop een heuse bouwlamp heeft gemonteerd. Alles voor goed zicht op de weg. Twee clubgenoten begeleiden hem de eerste fietsronde. Het zijn oude bekenden Nick en Robert. Ze worden uitgezwaaid en verdwijnen rap uit het zicht van de aanwezigen.

Dit keer is de route door de provincie in drie delen gesplitst. Ze komen twee keer terug op de parkeerplaats vlak bij AV Clytoneus. De hoop was dat er clubleden mee zouden fietsen, maar het weer en de temperatuur spelen niet erg mee helaas.

Voor de eerste doorkomst staan we klaar met koffie voor Jan en Co die de eerste ronde op de motor hebben meegereden. Een warme drank doet het goed, ook bij Nick die nog steeds bij Han is en de volle 180 km vol gaat maken samen met hem. Een mentale uitdaging die hij niet uit de weg gaat. De ABS Autoherstel bus wordt dit keer bestuurd door Hessel en bijrijder is Aafke. Hessel is ondertussen druk met een bandenwissel bij het voorwiel van Han. Alles loopt gesmeerd en in no time rijden de twee weer richting het fietspad voor de tweede ronde.

Lekdijk

De mensen die bekend zijn met fietsen rondom Woerden weten dat de Lekdijk altijd bijdraagt aan de extra beleving van een training of fietsrondje. Deze was dan ook opgenomen in de tweede fietsronde. Vanuit de richting Schoonhoven reden ze naar IJsselstein, met de wind in de rug dit keer.

Voor de beelden hadden we bij deze editite een plan van aanpak gemaakt om niets te missen. Hier hadden we gehoopt op de zon, die we dan op zouden zien komen over de Lek. Helaas mocht het niet zo zijn en hing er een dik wolkendek dat het de zon onmogelijk maakte om zich te laten zien. Als we Jan en Co op de motor aan zien komen passeren niet lang daarna ook Han en Nick ons. Het tempo zit er goed in. Krachtpatser Nick zien we telkens op kop rijden, ongelooflijk wat een inzet!

Bij het tweede moment van doorkomst op de parkeerplaats zien we twee atleten die het koud hebben en het miezerige weer wel zat zijn. Gebroederlijk zitten ze achter in de bus wat te eten en drinken. Nog één keer de fiets op voor de laatste kilometers. De laatste ronde eindigt in Linschoten, waar de familie klaar zit.

Warme wissel

In huis hangt een goede sfeer, de spanning is voelbaar en respect overheerst. We krijgen heerlijke warme chocomel en een appelflap van Inge. We zitten nog geen 30 minuten of we zien de zwarte Kask helm om de hoek van de carport komen.

Juichend staat iedereen op en snelt zich naar buiten om de twee fietsers binnen te halen. Wat een barre tocht is dit geweest. In vergelijking met alle andere edities was dit waarschijnlijk wel de zwaarste voor het fietsen.

Han kleedt zich boven om en Nick krijgt een kop soep om zich wat op te warmen en aan te sterken. Hij is er nog niet, hij stapt gewoon weer op de fiets om naar huis te gaan in Woerden.

Wensboom

Als Han klaar is om aan het lopen te beginnen laat zoon Tim hem nog zien wat voor mooie dingen er in de kerstboom hangen die in de tuin is neergezet. Verschillende FrameRunners en verenigingen steken hem een hart onder de riem en bedanken Han voor de inzet voor kinderen met een beperking.

Het lopen is ook opgesplitst in rondes. De eerste wil Han graag alleen lopen, zelfs wij gaan hem dit keer niet achterna het Linschoterbos in.

Terug naar Woerden

Na de eerste loopronde komt Han nog één keer thuis aan. Daar wachten Jan en vriend Dirk hem op om in de tweede ronde mee te gaan lopen. Deze ronde gaat weer terug naar Woerden waar Han door clubleden tegemoet wordt gelopen om een kort moment bij de club, AV Clytoneus, met elkaar te hebben.

Mooi om te zien dat er veel lopers zijn gekomen die samen met hem ook de laatste loopronde in gaan. De vermoeidheid en weersomstandigheden maken het voor Han zwaar, maar de mentale ondersteuning betekent veel voor hem en zo bereikt hij vlak voor de finish zijn oude trainer Siem. Siem staat samen met zijn vrouw Gerda buiten in de kou op Han te wachten met een prachtige aanmoediging op een zelfgemaakte affiche.

Bij aankomst maakt han een kniebuiging voor de meester en zijn vrouw. Wat een mooi moment is dit! Er wordt gelachen en herinneringen komen voorbij. Siem geeft aan dat Han moet gaan lopen anders koelt hij te veel af. Het blijft een trainer hè 😉

De finale

Dan komt er een einde aan 12 maanden, 12 provinies en 12 long distance triathlons. De groep loopt samen met Han de laatste paar kilometers richting de TechnoHub waar zich veel vrienden, clubleden en collega’s hebben verzameld.

Zodra hij de hoek om komt wordt er hard gejuicht, twee confetti kanonnen gaan af en Han krijgt een slinger van bloemen omgehangen. Vermoeid, voldaan en apetrots neemt hij deze ontvangst in zich op en spreekt de mensen buiten toe. Maar er wacht nog een onthaal. In de TechnoHub staat speaker Wim van den Broek hem op te wachten met nog meer mensen.

De entree van is tevens een ontlading. Hij heeft het er echt op zitten. Na mooie woorden van Wim en Han is het de beurt aan de wethouder die hem namens de Gemeente Worden nog een cheque van € 250,00 overhandigd.

De onthulling

Dan is daar het grote moment. In 2020 begon hij aan het avontuur van 12 hele triathlons. Dat is toen in maart van dat jaar omwille van de pandemie stilgelegd. Later dat jaar werd besloten om toch weer te beginnen in 2021 en dan weer vanaf nummer 1.

Met zijn avontuur heeft Han geld ingezameld voor de Stichting het Gehandicapte Kind. Er is in 2020 in overleg met de medewerkers van de stichting een streefbedrag vastgesteld. 

Even voor 5 uur komt burgemeester Molkenboer het podium op en spreekt zijn bewondering uit voor de prestatie. Als hij de cheque samen met Han oppakt draaien ze een rondje op het podium om het voorlopige eindbedrag bekend te maken.

€ 12.550,00 staat er met grote cijfers op de cheque. Trots neemt han het woord over van de burgemeester en bedankt alle betrokken. Alleen had hij het niet gekund, geeft hij aan. Het team, clubgenoten, zijn familie en de racerunners die hij onderweg mocht ontmoeten komen onder meer voorbij. 

Met nog twee grote acties van de Margriet school  en Kalsbeek Bredius uit Woerden in het verschiet zal het streefbedrag ruim worden overschreden.

Een prachtige afsluiting van een geweldig avontuur en een inspirerende start voor ons, Jorèn en Erik, om te gaan werken aan een film.

TwaalfTwintig

To be continued…